Wiele firm korzysta z tokarek do metalu. Służą przykładowo do produkcji różnego rodzaju podzespołów. Klasyczna tokarka jest dość prosta, wydłużony metalowy przedmiot, może być to smukły metalowy pręt, jest mocno zamocowany po bokach między dwoma kolcami lub tarczami.
Po włączeniu napędu obrabiany przedmiot obraca się wokół swojej osi wzdłużnej z dowolnie wybieraną prędkością. Równolegle do osi wzdłużnej prowadzony jest suwak narzędzia, który jest wyposażony w odpowiednią stal tnącą do przedmiotu obrabianego, a operator dociska stal tnącą do przedmiotu obrabianego. Stal tnąca musi być prowadzona wzdłuż przedmiotu ze stałą prędkością, aby zapewnić równomierne usuwanie wiórów. Zmieniając odległość między stalą do cięcia a przedmiotem obrabianym, można uzyskać kształty odbiegające od okrągłego wyniku, takie jak korpusy przypominające butelki. Dzięki zastosowaniu nowej stali tnącej do określonego odcinka przedmiotu obrabianego można tam stworzyć nowy kształt, na przykład gwint. Aby uniknąć zbyt częstych wymian narzędzi, stal tnącą można obracać za pomocą wózka w odpowiednim położeniu. Jednak prędkość przesuwu narzędzia musi być zawsze dostosowana do bieżącego kroku roboczego. Precyzyjna obsługa wymaga koncentracji operatora i zajmuje dużo czasu.
W końcu każdy mały błąd w tym wymagającej pracy nieuchronnie prowadzi nieprawidłowej obróbki. Zautomatyzowane tokarki zwiększyły prędkość roboczą i jednocześnie zmniejszyły liczbę odrzutów. W takiej tokarce kopiującej stosowany jest szablon elementu, który będzie wykonywany. Potrzebne będzie także odpowiednie chłodziwo, które będzie zmniejszało temperaturę noża, oraz obrabianego przedmiotu. We współczesnych tokarkach sterowanych komputerowo, fizyczna kopia przedmiotu jest zastępowana symulacją komputerową. Dzięki temu firma która zleca wykonanie przedmiotu, może po prostu przesłać nam projekt. Zatem tokarki do metalu można odpowiednio zautomatyzować dzięki czemu praca będzie przebiegała znacznie szybciej.